Saturday, September 10, 2016

Рака

                Сакам да исчекорам, подади ми рака да го сторам тоа. Сум чекорела и претходно, сама, можам и сега, научена сум, нема да ме чини живот, но сакам раката твоја да ја видам во мојава. Сакам ти да си до мене и овој пат да се смеам на твоето присуство, тогаш ќе знам дека секој твој збор е моја потпора, дека планините и морињата ни се достижни и никогаш повеќе нема поставам прашање, ќе ти верувам, ќе ми веруваш. Сакам да исчекорам, подади ми рака, потребна ми е, не поради трњето на патот, сум отрпнала на болка, поради мојата верба дека твојата сила прави чуди. Секој твој поглед може да ми даде елан за секој нареден чекор.  Подади ми рака и ќе изградиме темели на нашето пријателство кое времињата не можат да го урнат. Ако не сме странци позади маските кои ги делиме бесплатно на светот во големи количина, до мене ќе бидеш, барем да ме гледаш. Секој сомнеж има крај, секоја приказна почеток, да се негуваме заедно. Подади ми рака за да те има. Еве ти ја мојава, фати ја.