Saturday, August 11, 2018

Дозволи да водам

Го чувствувам твојот здив како се разлева низ порите на мојот врат. Навлегува низ кожата да ми го наежи сето тело. Овде сум, ама не сум истата. Ги затворам очите и се препуштам на лавата што тече низ моите вени. Твоите меки усти ја собрале целата топлина од човековото постоење и ја лизгаат по најексплозивните зони од мене. Јазикот си поигрува на рабовите од крици и воздишки, се ниша од нагоните кон излевањата. Со усните те барам да ја споделам врелината врз твоите фантазии и да те обвиткам во неа додека не го достигнеме максимумот на задоволство. Си играм на врвоите на твоите сетила, ко водена од нечујна музика го забрзувам темпото на игра, на моменти подзастанувам, да го вржеам миксот на нашите вкусови. Твојата машкост лежи под моите нозе. Те водам онаму каде сакаш да стигнеш. Ги слушам силните воздишки при судирот на два сплеткани света, како експлозија од искри на триење. Гребам од полетот на твоите гради да го зголемам интензитетот на копнежот чија школка станува претесна. Го чувствувам секој порив и соединување. Секоја клетка ми е во кохезија со желбата, површината те препознава. Му се доближувам на сонцето, се грчам под ропство на страста. Таму сум! Горам. Ги истиснувам задоволствата. Крик. Тишина.