Темница. Во собата владее студ, разгорениот оган не може
да го стопли нејзиното тело. Стуткана во еден ќош гледа надвор. Ги гледа
капките, разбеснетите дрвја, ги слуша шумовите. Отидена е накаде далеку со
мислите, насмевката ѝ
ја нема на лицето...
Тропотот на вратата ја буди. Во собата влегува тој, кога
го здогледува се стрчува кон него, копнее по неговата прегратка, но одеднаш
застанува. Збунета е, растргната помеѓу разумот и желбата. Сака да се препушти,
но се плаши. Го повикува со погледот, но сè уште не е сигурна. Го пушта
повторно чекорот, но плашливо...
Тој не се двоуми, ѝ приоѓа. Ја гледа жедта во нејзините очи
и ја прегрнува, ја доближува до себе. После неговиот допир размислувањата
престануваат. Јасно е, го посакува! Ги подава нејзините усни кон неговите. Тој
ја бакнува страсно и се сета сила ја турнува во својата прегратка, а таа ги
става рацете во неговата коса. Се препушта на желбата, сака да заборави на сè,
да биде свесна само за тука и сега...
Тој ја води до креветот бакнувајќи ја и полека
ја легнува. За миг се потргнува, ја погледнува и пак почнува да ја бакнува.
Едната рака му е на половината а со
другата почнува да ја милува по телото. Нејзините усни почнуваат да шетаат по
неговиот врат. Тој ѝ
ја подигнува маичката, а таа го турка. Сака да биде главна! Продолжува да го
бакнува по вратот, полека му ја откопчува кошулата, како се ослободува од
копчињата така го бакнува по телото...
Кошулата
не е повеќе на него. Неговите усни повторно пијат од нејзините. И ја соблекува
маичката. Рацете полека му се симнуваат од половината и ја гали по нозете
додека усните жедно му шетаат по нејзиниот врат. Ги впива неговите прсти во
неа, ја гризе нежно по вратот, нејзината желба расте. Си ја гризе долната усна,
ѝ се
допаѓа начинот на кој ја допира, а ниту таа не е мирна. Со едната рака ѝ го
откопчува градникот и почнува да ја бакнува.... другата рака му... кожата ѝ е
претесна во моментот....
