Доволно е да биде човек

Што сакам? Не сакам многу, малку барам, но тешко се наоѓа и тоа малку, а тие што го имаат најчесто го кријат. Не сакам да биде ниту црн, ниту плав, ниту висок, ниту слаб, всушност поим немам каков сакам да биде. Доволно е да биде човек, помалку луд, несмасен и со убава насмевка. Сакам коа ќе застане пред мене да не можам да го тргнам погледот од него и да не се преправам дека не го гледам него и дека сум ладна ко мраз.Не сакам ни тој да дојде и да ми даде комплимент, не сакам ни за името да ме праша, ете така нека тресне нешто, било што. И јас да се замуабетам а да не знам што зборувам и веќе на следната песна да го бакнувам. И да вријам од желба да му ја искинам кошулата, и да не му велам не, не давам на првиот состанок. И да ме однесе некаде каде што сум мислила дека нема да завршам, и наместо да се буткаме на вратата како да не сме допрени со години, да се напиеме кафе. И да муабетиме а и двајцата да не знаеме за што, да зборуваме тивко, јас да ти климам со главата, а ти да глумиш дека ме слушаш. И кога ќе си ги изпразниме душите како демек сме имале некој товар, да го направиме она за што дојдовме и дури после да ме прашаш како ми беше името, и да ми го запишеш бројот и да ме оставиш да се отспијам и да заминам знаејќи дека ќе се вратам.