Кога на птицата ќе и се пресечат крилјата не се
појавуваат нови. Се обидува да замавне, се што и останува се вечните обиди, но
залудно. Воздухот се уште е истиот од вчера, денот можеби дури и посветол, но
крилјата ги нема. Светлината родена во срцето зајдува, среќата која извира од душата се губи.
Блесокот претворен во темнина, патот во џунгла. А сепак се е исто ко вчера.
Кога на птицaтa ќе и ги пресечеш крилјата таа умира, а Сонцето повторно се
раѓа.
